ديوان سعدي

سرهاست در اين سودا چون حلقه زنان بر در
تا بخت بلند اين در بر روي که بگشايد

آه اگر وقتي چو گل در بوستان يا چون سمن
در گلستان يا چو نيلوفر در آبت ديدمي

مواعظ سعدي

لاله در غنچه ست تا کي خار در پهلو نهم
دوست در خانه ست تا کي رطل بر دشمن کشم

گلستان سعدي

مودت اهل صفا چه در روي و چه در قفا نه چنان کز پست عيب گيرند و در ...

ديوان سلمان ساوجي

ماهي تنان و ماهرخان در ميان شط
چون عکس مه در آب و چو ماهي در آشنا

در پس گوش منه در حديثم چون موي
جاي در گوش خودش کن که بدين پايه سزاست

چه رحمت و شفقت در دل آيد آنکس را
که در دلش همه تير است و در سرش تبر است

لطفت آن در ثمين است که در رشته عقل
مايه و سود جهانش همه در ثمن است

ايزد هواي خاک در دوست پيش از آن
در جان من نهاد که در خاک جان نهاد

تا سپهر حلقه شکل اين قرص حاصل کرده است
بس که گرديدست در خيل جلالت در به در

در زمن او جگر خونين و دل سوراخ نيست
در جهان جز نام و در هيچ مسکين و يتيم

کند در قطع و فصل خصم تيغ کارگر مدخل
شود در پرده دلها خدنگ پرده در محرم

تو از قلب سپاه آن روز در ميدان رزم آرايي
ظفر در حضرتت لازم عدو در طاعتت ملزم

مباش در دم نحلي که در دمش نوش است
که در دم و دم او نوش نيشتر يابي

بوي عشرت در بهار، از لاله مي آيد که اوست
در دلش، سوداي عشق و در سرش جام شراب

عمر من در کوي او با يکدم افتاد، اي رقيب!
چند گويي در گذر يکدم که در خواهم گذشت؟

گفتي که بر در من، منشين ز جوع سلمان
چون با در تو گردند، او با در که باشد؟

در کار ما نرفت که در کار ما نرفت
في الجمله که بود که در کار ما نشد

مهر توام در دل است، مهر توام بر زبان
شور توام در سر است، بوي توام در دماغ

عزيزي کو فتادست در بندي چه مي داند
که در کنعان اسيري را چه افتادست در چاهي

از پي زرعم فلاني چند در کارست و کيست
در عراق اکنون کسي راکش فلان در کار نيست

حلم تو در ثبات گر و بسته در زمين
عزم تو در شتاب سبق برده از زمان

جمشيد و خورشيد ساوجي

به کشتي در، ملک را موج مي برد
گهي در قعر و گه در اوج مي برد

ديوان سنايي

مير مجلس چون تو باشي با جماعت در نگر
خام در ده پخته را و پخته در ده خام را

تو جاني گر نه اي دربر عجب نيست
که جان در جان در آيد نه در آغوش