اسرار و رموز اقبال لاهوري

عقل در پيچاک اسباب و علل
عشق چوگان باز ميدان عمل

عقل چون باد است ارزان در جهان
عشق کمياب و بهاي او گران

عقل با غير آشنا از اکتساب
عشق از فضل است و با خود در حساب

خاست آن سر جلوه ي خير الامم
چون سحاب قبله بر باران در قدم

بر زمين کربلا باريد و رفت
لاله در ويرانها کاريد و رفت

بهر حق در خاک و خون گرديده است
پس بناي لا اله گرديده است

در ثنايش گوهر شب تاب سفت
سيف مسلول از سيوف الهند گفت

گر ترا ذوق معاني رهنماست
نکته ئي پوشيده در حرف شماست

يعني آن شمع شبستان وجود
بود در دنيا و از دنيا نبود

زانکه ما از سينه جان گم کرده ايم
خويشرا در خاکدان گم کرده ايم

مي نگنجد مسلم اندر مرز و بوم
در دل او ياوه گردد شام و روم

دل بدست آور که در پهناي دل
مي شود گم اين سراي آب و گل

آنکه در قرآن خدا او را ستود
آن که حفظ جان او موعود بود

همچو جو سرمايه از باران مخواه
بيکران شو در جهان پايان مخواه

هر که از قيد جهات آزاد شد
چون فلک در ششجهت آباد شد

بوي گل از ترک گل جولانگرست
در فراخاي چمن خود گسترست

اي که يک جا در چمن انداختي
مثل بلبل با گلي درساختي

تا سياست مسند مذهب گرفت
اين شجر در گلشن مغرب گرفت

نسخه ئي بهر شهنشاهان نوشت
در گل ما دانه ي پيکار کشت

طرح تدبير زبون فرجام ريخت
اين خسک در جاده ي ايام ريخت

در بهاران جوش بلبل ديده ئي
رستخيز غنچه و گل ديده ئي

در سفر يار است و صحبت قائم است
فرد ره گير است و ملت قائم است

آسمان با ما سر پيکار داشت
در بغل يک فتنه ي تاتار داشت

خفته صد آشوب در آغوش او
صبح امروزي نزايد دوش او

شيشه ي ساسانيان در خون نشست
رونق خمخانه ي يونان شکست