اسرار و رموز اقبال لاهوري

گفت سر زندگي در مردن است
شمع را صد جلوه از افسردن است

گوسفندي در لباس آدم است
حکم او بر جان صوفي محکم است

در خم گردون خيال او گم است
من ندانم درد يا خشت خم است

هر چه باشد خوب و زيبا و جميل
در بيابان طلب ما را دليل

در دماغش نادميده لاله ها
ناشنيده نغمه ها هم ناله ها

خضر و در ظلمات او آب حيات
زنده تر از آب چشمش کائنات

ما گران سيريم و خام و ساده ايم
در ره منزل ز پا افتاده ايم

کاروانها از درايش گام زن
در پي آواز نايش گام زن

چون نسيمش در رياض ما وزد
نرمک اندر لاله و گل مي خزد

خوش نمايد زشت را آئينه اش
در جگر صد نشتر از نوشينه اش

از نوا بر ناخدا افسون زند
کشتيش در قعر دريا افکند

در يم انديشه اندازد ترا
از عمل بيگانه مي سازد ترا

جوي برقي نيست در نيسان او
يک سراب رنگ و بو بستان او

حسن او را با صداقت کار نيست
در يمش جز گوهر تف دار نيست

آن چنان زار از تن آساني شدي
در جهان ننگ مسلماني شدي

گريه ي طفلانه در پيمانه اش
کلفت آهي متاع خانه اش

فکر صالح در ادب مي بايدت
رجعتي سوي عرب مي بايدت

مثل بلبل ذوق شيون تا کجا
در چمن زاران نشيمن تا کجا

آشياني برق و تندر در بري
از کنام جره بازان برتري

تا شوي در خورد پيکار حيات
جسم و جانت سوزد از نار حيات

سر خود از کيفيت رفتار خويش
در سفر صابر تر از اسوار خويش

در اطاعت کوش اي غفلت شعار
مي شود از جبر پيدا اختيار

خوف را در سينه ي او راه نيست
خاطرش مرعوب غير الله نيست

هر که در اقليم لا آباد شد
فارغ از بند زن و اولاد شد

در کف مسلم مثال خنجر است
قاتل فحشا و بغي و منکر است