اسرار و رموز اقبال لاهوري

در جهان هم صلح و هم پيکار عشق
آب حيوان تيغ جوهر دار عشق

شمع خود را همچو رو مي برفروز
روم را در آتش تبريز سوز

در دل مسلم مقام مصطفي است
آبروي ما زنام مصطفي است

در شبستان حرا خلوت گزيد
قوم و آئين و حکومت آفريد

در دعاي نصرت آمين تيغ او
قاطع نسل سلاطين تيغ او

از کليد دين در دنيا گشاد
همچو او بطن ام گيتي نزاد

در نگاه او يکي بالا و پست
با غلام خويش بر يک خوان نشست

در مصافي پيش آن گردون سرير
دختر سردار طي آمد اسير

پاي در زنجير و هم بي پرده بود
گردن از شرم و حيا خم کرده بود

روز محشر اعتبار ماست او
در جهان هم پرده دار ماست او

آن که بر اعدا در رحمت گشاد
مکه را پيغام لاتثريب داد

من چه گويم از تولايش که چيست
خشک چوبي در فراق او گريست

در تپيد دمبدم آرام من
گرم تر از صبح محشر شام من

شعر لب ريز معاني گفته است
در ثناي خواجه گوهر سفته است

تا بکي در يوزه ي منصب کني
صورت طفلان زني مرکب کني

گر چه باشي تنک روز و تنک بخت
در ره سيل بلا افکنده رخت

در تهي دستي شود خود دار تر
بخت او خوابيد و او بيدارتر

در خصومات جهان گردد حکم
تابع فرمان او دارا و جم

با تو مي گويم حديث بوعلي
در سواد هند نام او جلي

در حضور بوعلي فرياد کرد
اشک از زندان چشم آزاد کرد

نامه ي آن بنده ي حق دستگاه
لرزه ها انداخت در اندام شاه

نيشتر بر قلب درويشان مزن
خويش را در آتش سوزان مزن

در غلامي از پي دفع ضرر
قوت تدبير گردد تيز تر

برق سوزان در کمين دانه نيست
دانه گر خرمن شود فرزانه نيست

آن جنون کوشش کامل نماند
آن تقاضاي عمل در دل نماند