167906 مورد در 0.09 ثانیه یافت شد.
ديوان سنايي
نه هر زنده که تو بيني بود در قالب او جان
تو روح افزاي در دانش عدو را گو برو جان کن
که جزع او به قيمت تر بود از در عماني
ز هيزم دان نه از آتش اگر در وي دخان بيني
لفظ او جان را چنان چون طفل را در کام شير
وز دگر سو بو تمام و بحتري در کر و فر
هر جا ز تو خرمي و هر کس ز تو مست
ديوان سيف فرغاني
مرا در دل چو انديشه است و در ديده چو بينايي
داشتم تا وقت صبح اين در دهن و آن در کنار
هر دو داري اي صنم اين در لب و آن در سخن
ديوان شاه نعمت الله ولي
به عين ما نظر مي کن ببين ما را در اين دريا
مرا سري است با دلبر که دل در بر نمي گنجد
چه سودائي است عشق او که در هر سر نمي گنجد
چه علم است اينکه مي دانم که در دفتر نمي گنجد
ز من جو نقد اين معني که در دريا گهر دارم
لاجرم چون زلف او در پيچ و تاب افتاده ايم
که کنج ما بود معمور و در ويرانه اي داريم
چون او من است و من ويم هرگز نگويم او شدم