شرف نامه نظامي

يزک بر يزک سو بسو در شتاب
نه در دل سکونت نه در ديده آب

همه خانه در گنج و گوهر گرفت
در و بام در مشگ و عنبر گرفت

درخشنده هر يک در ايوان و باغ
چو در روز خورشيد و در شب چراغ

کسي کو کند ديده را در نقاب
نه در ماه بيند نه در آفتاب

پريرويم و چون پري در پرند
چو دل بسته اي در پري در مبند

شتابنده مي شد در آن تيرگي
خطر در دل و در نظر خيرگي

اقبالنامه نظامي

رباطي دو در دارد اين دير خاک
دري در گريوه دري در مغاک

در آن دشت مي گشت بي مشغله
گهش در گياروي و گه در گله

تن ما که در خاکش آکندگي است
نه در نيستي در پراکندگي است

ديوان وحشي بافقي

آن دولتي که مي طلبيديم در به در
پرسيده راه خانه و خود بر در آمدست

آمدم سر تا قدم در بند سودا همچنان
طوق در گردن همان زنجير در پا همچنان

به هر در کز اجل بانگي بر آيد
در او طفل عدويت در فغان باد

در خراسان و در عراق منم
که نباشد عديل در سخنم

چه در بيرون در ماندي دورن آي
بنه در مسلخ وارستگي پاي

ناظر و منظور وحشي بافقي

که تا در جمع آزادان در آييم
به سلک قنبر و سلمان در آييم

فرهاد و شيرين وحشي بافقي

اگر توتي زبان مي بست در کام
نه خود را در قفس ديدي نه در دام

چه باشد کز در ياري در آيي
مرا در عاشقي ياري نمايي

زماني دير در اين کار ماندند
دويي را در برون در نشاندند

هفت اورنگ جامي

کهنه گرگاو در برابر داشت
گرد در پا و کرک در بر داشت

ليک در علم خويش ني در عين
بود در علم مندمج کونين

بود در هر زمان و در هر حال
سعيشان در مزيد فضل و کمال

نه در وي سايه اي جز در شب تار
نه در وي بستري جز نشتر خار

چو جاي خواب در خاکش گشادند
چو در پاک در خاکش نهادند

ديوان هاتف اصفهاني

آب در آن قيرگون خاک مخمر به خون
فتنه در آن رهنمون مرگ در آن راهبر

ديوان هلالي جغتايي

چين در ابروي تو در صحبت احباب خطاست
پيش اغيار در ابروي تو چين بايستي