ديوان شاه نعمت الله ولي

گوهر در يتيم از ما بجو
گر بدست آري چنين گوهر خوش است

چشمه چشم ما پرآب خوش است
سرآبي در اين سراب خوش است

آفتابي ز ماه بسته نقاب
روشنش بين در اين نقاب خوش است

خوش بود بي حجاب ديدن او
ور بود نيز در حجاب خوش است

جان من در خدمت جاني خوش است
صحبتم با آنکه مي داني خوش است

در خرابات مغان مست خراب
با حريف رند ويراني خوش است

سيد ما در همه عالم يکيست
جامع مجموع اگر خواني خوش است

چشم مست او نظر فرمود سوي کاينات
اين چنين نور خوشي در ديده عالم خوش است

جنتي راکه در آن دوست نيابي سهل است
يار اگر دست دهد گوشه کاشانه خوش است

گفته عاشق سرمست بخوان مستانه
زانکه در مجلس ما گفته مستانه خوش است

عشق جانان در ميان جان خوش است
راز دلدار از جهان پنهان خوش است

درد بي درمان او درمان ما
در دلم اين درد بي درمان خوش است

عشق او گنجي و دل ويرانه اي
آنچنان گنجي در اين ويران خوش است

نعمت الله مست وجام مي بدست
جاودان در بزم سرمستان خوش است

نعمت الله با چنين همت
روز و شب در هواي درويش است

در آن مقام که روح القدس ندارد بار
درآ که گوشه خلوتسراي درويش است

مستان بزم ماچو بخوانند شعر ما
روح القدس به ذوق در آن بزم سامع است

گفتم قباي گل بدرم در هواي او
اما نواي بلبل بيچاره مانع است

اين طرفه نگر که جمله عالم
در غايت قوت و نحيف است

عاشقانه درآ در اين مجلس
گر ترا عشق آنچنان عشق است

بي سر و سامان شدم در عاشقي
بي سري سامان جان عاشق است

شاه ما در همه جهان طاق است
بس کريم و لطيف اخلاق است

سهل باشد هزار جان درعشق
نفسي در فراق او شاق است

هرچه در کائنات مي بيني
نيک بنگر که حضرت عشق است

ناله زار بلبلان شب و روز
در گلستان سرايت عشق است

عقل از ما کنار کرد و برفت
گو برو زانکه در ميان عشق است

خوش بهشتي است مجلس سيد
در چنين جنتي چنان عشق است

تن تنها درآ سيد به خلوت
که در خلوت تن تنهاي عشق است

در طريقي که نيست پايانش
عاشقي جو که رهبر عشق است

درمحيطي که ما در آن غرقيم
حاصلش يافت گوهر عشق است

آفتابي است که در دور قمر تابان است
نزد ما جوشش دريا حرکات عشق است

ماه پيدا گشت و پنهان آفتاب
غائبي در عين حاضر نازک است

سلطان عشق است در ولايت
باقي همه کس سپاه عشق است

عشق است پناه و پشت عالم
عالم همه در پناه عشق است

عقل کل در بيان سيد ما
دم فروبسته گوئيا لال است

دل بدست آور در او دلبر بجو
خلوت دلدار اگر داني دل است

خلوت دل خانه خالي اوست
خوش دلارامي که ما را در دل است

آفتابي مي نمايد مه به ما
گرچه در ظاهر حجابي حايل است

هر صورتي در آينه اسمي نموده اند
خوش صورتي که معني آن اسم اعظم است

گنجينه ما مخزن اسرار الهي است
هرگنج در اين کنج که يابي به نظام است

در دور بگرديد ونمائيد به ياران
رندي که بود چون من سرمست کدام است

بشنو سخن سيد رندان خرابات
کامروز در اين دور خداوند کلام است

سلطان جهان بنده سيد شده ازجان
او بنده آن خواجه که در عشق غلام است

عالم همه زنده دل به عشق اند
روحي است که در بدن روان است

عالم بدن است و عشق جان است
جان است که در بدن روان است

در آينه وجود عالم
آن نور به چشم ما عيان است

نعمت الله که مير مستان است
در خرابات مير مست آن است

در عدم خوش به تخت بنشستيم
نزد اهل نظر شکست آن است

دامن سيد است در دستم
جاودان بنده را بدست آن است

قدمي نه درآ در اين دريا
طلبش کن که آشنا آن است