ديوان شاه نعمت الله ولي

منصب عالي اگر خواهي بيا
خاک ره شو بر در خمار ما

جز يکي در هر دو عالم هست نيست
کس نکرد انکار بر اقرار ما

خوش خيالي مي نمايد روز و شب
گه به بيداري و گه در خواب ما

بحر در جوش است و رو دارد به ما
گوهر دريا همي آرد به ما

جان چه باشد که کنم در قدمت ايثارش
قاصرم گر همه عالم کنم ايثار شما

در ميخانه بگشودند، و داد عاشقان دادند
بحمدالله اجابت شد، دعاي که؟ دعاي ما

بلبل مستيم و در گلشن نوائي مي زنيم
رونقي ديگر گرفت اين گلشن از غوغاي ما

مجلس عشق است ورندان مست و سيد در حضور
روضه رضوان بود اين جنت المأواي ما

در دل سيد نگنجد غير عشق حضرتش
حضرت او کي نشاند ديگري بر جاي ما

عقل کل حيران شده در عشق او
خودچه باشد عقل سرگردان ما

هرکه آمد سوي ما با ما نشست
غرقه شد در بحر بي پايان ما

جان ما آئينه دار حضرت جانان بود
عشق او گنجي است در کنج دل ويران ما

در خيال اوست جان ما مدام
دل روان خواهد به او پيوست ما

بر در ميخانه مست افتاده ايم
بي حجاب و فارغ از هر دو سرا

رند سرمستيم در کوي مغان
نعمت الله گر همي جوئي بيا

در ديده مست ما توان ديد
آن نور، ولي به چشم بينا

ما حبابيم و عين ما دريا
نظري کن به عين ما در ما

آينه گر هزار مي نگريم
در همه ديده مي شود اسما

چشم ما شد به نور او بينا
نظري کن به نور او در ما

ما خياليم و در حقيقت او
هو معنا و فانظروا معنا

عاشق ومستيم در کوي مغان
دنيي وعقبي کجا و ما کجا

نعمت الله مست و مي نوشد مدام
در خرابات فنا جام بقا

قدمي نه درآ در اين دريا
عين ماجو به عين ما از ما

ديده عالم است از او روشن
مي نمايد چو نور در اشيا

هرچه باشد درحدوث و در قدم
از خدا هرگز نمي باشد جدا

نور روي اوست در عالم ميان
بنگر اين آئينه نور خدا

عقل اگر خواهي برو جاي دگر
عشق اگر خواهي درآ در بزم ما

ذره اي از آفتاب نور او
نيست خالي در همه ارض وسما

هرکه او در عشق او فاني شود
از حيات عشق او يابد بقا

نقش مي بندم خيالش در نظر
گشته روشن چشمم از نور لقا

در خرابات مغان مست و خراب
باده مي نوشيم دايم بي ريا

بر در ميخانه مست افتاده ايم
خانه ما خوش تر است از دو سرا

در طريقت خرقه اي پوشيده ايم
دست ما ودامن آل عبا

در همه عالم به چشم ما ببين
سيدت آئينه گيتي نما

گرچه آب روان بود در جو
بخور آبي وليکن از دريا

با تو مقصد تو است هم خانه
در بدر مي روي کجا و چرا

بهشت جاودان ما سرابستان ميخانه
هواي جنت ار داري، درآ در جنت المأوا

چشم ما روشن به نور روي اوست
در نظر داريم از آن رو آفتاب

چون حجاب او نمي دانم جز او
روز و شب مي بينم او را در حجاب

نعمت الله در خراباتش طلب
همدم جام مي و مست وخراب

خوش بيا سوي ما در اين دريا
عين ما را به عين ما درياب

موج و دريا يکي است تا داني
نظري کن به چشم ما در آب

نور روي نعمت الله ديده ام
مي نمايد در نظر آن آفتاب

غير او در عمر خود گرديده اي
ديده اي نقش خيال او به خواب

ما در اين دريا به هر سو مي رويم
ساغري داريم پر آب از حباب

الهام سيد است که گويد به بندگان
ورنه چنين سخن نتوان يافت در کتاب

نعمت الله سر به پاي خم نهاد
در خرابات مغان مست و خراب

چون شدم بيدار من بودم نه او
آنکه در خوابش بديدم بي حجاب

بسته ام نقش خيالش در نظر
آفتابي رو نموده مه نقاب

در خيال خواب باشد روز و شب
هر که بيند اين چنين خوابي به خواب