167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
جوهر الذات عطار
چو مه در پيش اشيا ناپديدم
در آن ديد فنا تو در بقائي
کند در پاي دار او پايداري
وليکن باز ماندي در طبيعت
فتاده در نهاد خود گرفتار
که هستي در دو عالم کردگارم
در اينجا خويشتن اکنون نگهدار
بماند در درون هفت پرده
عجب فارغ در اينجا گه نشستي
فروماني تو در بندش بناکام
بسا تن ها که آنجا در غذابي است
ولي مائيم اينجا گه پريشان
گهي در عقل و گاهي در جنونيم
جهان دون بيک ذره نسنجد
در ايندم اولين و آخرين است
که ديدستي در اينجا بيشکي تو
چو گشتي در حقيقت همدم يار
يکي بين در تمامت جان جان تو
سراسر در يکي در سير منگر
عيان چون تو ببردي در وصالش
کند در جانت جانان رهبر او
ز ديد ماست در هر روز رخشان
همه ذرات من در عشق ماتست
که ذاتم در درون جان هويداست
منم الله و در ديد وصالم
در اينجا گه نهان جوياي عشقند
تمامت گمشده در نور آن ذات
که بتوان يافت کلي در بيانها
خدا را در درون او بيشکي يافت
همي زد او در اسرار معاني
درون را اولين و آخرين يافت
نمود کعبه باز افتاد در دير
که خود را در ميان تدبير کل يافت
برون شد در عيان کل صورت
که ديدي در نهاني رهبريار
که تا سجده نگردد زود باطل
خدا بيند در آن طاعت يکي او
عيان در ليس في الديار بودش
که باشي در ميان اندر لقا تو
که فاني است کلي در احد او
که تا يابي در اينجا قل هوالله
که در جنت بجز الله يکي نيست
در اينجا گه عيان نور ذاتست
در اين گرداب غم کامي نراندي
نمي يابي در اينجا پيش و پس را
که ماندستي چنين در گير و در دار
بماندستي در اينجا گه گرفتار
نشان ذات او در بي نشاني
عيان خويش در الا نگر تو
ز ديد خويش در الا شوي تو
که بنمايد در اينجا جان جانان
شدي تو در حقيقت دوست يکتا
فکندي دمدمه در کل آفاق
در اسرار در معني تو سفتي
که باشد او يقين مردي در اينجا
که تا يابم يقين فردي در اينجا
چنين در مانده در عين فنائيم
که ذرات دو عالم در گرفتست
که دارم بيعدد من در شمارم
نهاده جمله سر در سوي معشوق
ولي چندي در اينجا باز دانند
که تا پيدا شوي در سوي دلدار
که در اينره عجائب بيشمار است
نمود جسم و دل در ذات ديدم
ز پنهاني شده در بحر پيدا
وليکن در نظر بد نقش پر پيچ
نمود سر خود در بحر جانان
بسر در عشق او هر لحظه پويان
همه در آب و گشته طالب آب
در اين بحر عياني داد دادش
شده در راه او بي پا و بي سر
که در دريا شدند اين جمله پيدا
عجب افتاده بي جا و مکاني
کني در عاقبت در نزد جانان
از ايرا در نمود شرع هستي
اگر چه راز تو از پيش بينم
يقين مهر تو بگزيدم در اينجا
يقين عمر تو اينجا در شتابست
در اينجا گاه کلي غمخورت اوست
که باشد مر مرا محرم در اينجا
خود اينجايگاه در گفت و شنودست
وجودت جملگي در ذات او بين
که در تو ابتدا در انتها او
وجود جان و دل را در عدم زن
فرو رفته در او هم تو بتو تو
نيامد در نظر دوري از اين ذات
بگو تا چند در هر گونه جوشي
اگر مرد رهي دمدم در انداز
تو افتاده چنين در شيب از دور
نموده رخ در آيينه نهاني
توئي در ذات کل افتاده منشور
رسان با يک نفس در جان جانم
مرا هم در مکين و در مکان ياب
که تا ناگه رسي در مستي دل
همه در پيش او بد در صفت باد
شده مانند کفتار اندر اين چاه
چرا خود را نميداني در آخر
شبي دارد در اينجا ليله القدر
بماندست او يقين در پنج و در چار
در اينره هر دو با هم يار گرديد