ديوان فيض کاشاني

در سر هوس ساقي و در دست مي لعل
در پاي خم و خانه خمار بميرم

بمقصود از طلب چون در رسيدي
رسيدي در مزيد و در مزيدن

در اينجا گر بحال خود بگرئي
در آنجا در خوشي و خنده باشي

در کنارم بودي و ميسوخت جانم در ميان
آتش سوزان نهان چون در ميان انداختي

ديوان اشعار منصور حلاج

بهيچ باب از اين در طريق رفتن نيست
کجا رويم از اين در کدام در داريم

مثنوي معنوي

در تصور ذات او را گنج کو
تا در آيد در تصور مثل او

در مريدان در فکند از شوق سوز
بود در خلوت چهل پنجاه روز

زاد مردي چاشتگاهي در رسيد
در سرا عدل سليمان در دويد

بهر غسل ار در روي در جويبار
بر تو آسيبي زند در آب خار

چون ملک انوار حق در وي بيافت
در سجود افتاد و در خدمت شتافت

اينش گويد نيست چون تو در وجود
در جمال و فضل و در احسان و جود

گر در افتد در زمين و آسمان
زهره هاشان آب گردد در زمان

همچنين در غيب انواعست اين
در زيان و سود و در ربح و غبين

در سه گز قالب که دادش وا نمود
هر چه در الواح و در ارواح بود

هيچ بي تاويل اين را در پذير
تا در آيد در گلو چون شهد و شير

خاربن در قوت و برخاستن
خارکن در پيري و در کاستن

عاد را تو باد دادي در جهان
در فکندي در عذاب و اندهان

مردي مردان ببندد در نفس
در زن و در مرد افروزد هوس

پس تو اي ناشسته رو در چيستي
در نزاع و در حسد با کيستي

صد هزاران ماهي از درياي پر
در دهان هر يکي در و چه در

احمدم در مانده در دست يهود
صالحم افتاده در حبس ثمود

در کشيدش در کنار از مهر مرد
بر نيامد با خود آن دم در نبرد

مشورت کردند در تعويق کار
تا معلم در فتد در اضطرار

آن دقوقي در امامت کرد ساز
اندر آن ساحل در آمد در نماز

در ميان موج ديد او کشتيي
در قضا و در بلا و زشتيي