جوهر الذات عطار

در او موسي شده در عشق يکتا
در آن جوهر چو ايوب از حقيقت

ز بود خود خبر داري در اينجا
چه جويم چون توئي در جان و در دل

وگرنه اوفتي در خاک و در خون
منه پاي از شريعت دوست بر در

در او روح فنا کن در يکي باد
يکي را باز بين در آب اعيان

در اينجا باز ماندستي تو در جسم
نفخت فيه من روحي در اسرار

که کردي در يقين عطار واصل
در اينمعني ترا در خويش ديدم

در آخر جزو را در کل رقم زد
چو آدم در بهشت جان بقا يافت

در آخر مر ترا آن مه نمايم
در اينجا منزلت در خود فنا کن

در آخر در رسد در جان جان او
کسي کو ره برد اينجا سوي پير

در آخر هر دو اندر بند جانانست
چو در بندست جانت در جدائي

که ديدي در وصالش عشق نقاش
وصل عشق چون در دل در آيد

توئي در اندرون در جستجويند
نداند راه جز ره کرده در تو

گهي در خاک و گه در خون طپيدم
بسي در کوي تو بردم غم تو

يقين در خاک و در خونم گرفتي
درون پرده در پرده تو

در آنحضرت عجب اشتاب داري
در اينجا در رگ و پي ناب داري

شود در کوه و يخ در کوه پيدا
حقيقت سر بيچون در بهار است

کنون در نور عشقم در يکي ذات
يکي را کرده ام در نور ذرات

در اينمنزل در آخر چون فنائيم
حقيقت هر دو در بود خدائيم

تو بودي آينه من نور در تو
حقيقت در يکي نه نو در تو

قل الروحست اينجا در دميده
در ايندم در دم واصل رسيده

در اين چارم سما در سوزن جسم
بمانده لاجرم در صورت اسم

نظر کردم و در آن نور حقيقت
که ميتابيد در تو در طبيعت

در اينجا من بدست چار انباز
بدم اينجايگه در سوز و در ساز

دمي در صومعه در راز باشم
دمي از عشق در پرواز باشم

بسي رفتند و در ره باز ماندند
نه در بالا که در چه باز ماندند