167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان سنايي
در مصاف نيستي هرگز نبيند کس شکن
گر همي بايد سهيلت قصد کن سوي يمن
اندر آن شير عريني و درين اسب عرن
گفته اي «ان ابرموا امر افانامبرمون »
ديگران را گفته اي «منهم اذا هم يقنطون »
اي به شارع گفته «في الخيرات بل لايشعرون »
گفته اي در جادوي «انالنحن الغالبون »
گفت در کفران نعمتشان «وانتم تکفرون »
همچو قدوسان بود در خلد «فيها خالدون »
تا چو حساني نگويندت «فهم لايعقلون »
در مقام قدس گويند «انهم لا يذکرون »
در مقام قرب با روحانيان «ما تشتهون »
در ره عقبا بگويندت «فهم لا يتقون »
گويد او را بهر امرش «يفعلوا ما يومرون »
که کاهد ماه را هر ماه «حتي عادکالعرجون »
يکي را از پي ناني دواند تا بلاساغون
شد چو خرمهره همه در عدن
همچو در عدن از لعل يمن
از نکت رايش و او زان حزين
جان کدرشان ز انا در انين
در غزل و مرثيه سحر آفرين
چشمه حيوان ز نم پارگين
عشق همچون خلد و عاشق در ميان چون حور عين
بانگ من چون حسن تو در آسمان هفتمين
«نحن محرومين » نوشته بر طراز آستين
نيستم چون عاشقان راستين در گل دفين
در نيابد گرد شبديز ترا شير عرين
از سر انديب تا به قسطنطين
نيز در ابرويش نبيني چين
چون سر زخمه مخلب شاهين
من نيم در خور چنين تمکين
بنده را غول همرهست و قرين
در وثاق آي با کيا بنشين
ليک بهر تو رفتم از غزنين
به گناهي در آيت از «والتين »
در ملامت چو صاحب صفين
خلق در شاديند و من غمگين
صدفست آن بمان به راه نشين
مادت سال و ماه و مدت و حين
شد بي نياز مستمع از شرح نام تو
هرگز مباد گام تو مامور کام تو
عقل پير احسنت گوي حکمت برناي تو
نايبان اندر زمين هستند شرع آراي تو
اي نديده بر زمين کس سايه بالاي تو
گر براق او نبودي همت والاي تو
آينه سيمين بر آن آنجا بود سيماي تو
جز کف بخشنده و مهر جهان بخشاي تو
وي در نقاب غيب نهان گشته جان تو
در زير خاک تيره چرا شد مکان تو
تو پيش ريخت خواهي يا پرنيان تو