جوهر الذات عطار

اگر چه در يقين و در گمانند
بتو پيدا دگر در تو نهانند

در اين ديرت چنان دل در گرفتست
خيالاتت ز بام و در گرفتست

در اين ميدان معني تاختم پر
فشاندستم در اين ميدان بي در

حقيقت در بر اين چار عنصر
همي گردند در اين بحر پر در

در اينجا هر که در بحر است آزاد
در اينجا گنج خواهد يافت آباد

در اين جمله نهاد او تاج بر سر
اگر چه در شريعت نيست در خور

چو در وصفم بمعني در فشاند
ز درياي معاني در چکاند

چنانم در تجلي تو حاضر
در اين گم بود کي در جمله ناظر

دمي با يار در خلوت نشسته
در اينجا در بروي غير بسته

دلم در شرع تو شد در خدايي
خدايي ديد در ديد خدائي

همه در تست و تو در خود حجابي
فتاده در پي نقش و حسابي

چنان در عشق اينجا در فشاند
در آخر پيش ذاتت سر فشاند

همه در تست و در عين وصالي
چرا افکنده خود را در وبالي

حقيقت در تو و تو در حقيقت
فرو مانده تو در عين طبيعت

در اول در بلا ترا چيست
ندانم مونست در عاقبت کيست

صفات عرش در جانست و در دل
شده نورش يقين در جمله حاصل

در آن خونست بيشک جوهر دوست
نموده نور خود در مغز و در پوست

تو در يکي قدم زن در تولا
همه لا بين و در لا گرد الا

ز احمد واصلم در شرع احمد
دم او ميزنم در نيک و در بد

دلا جان در ره احمد برافشان
در آخر در پيش بيشک سر افشان

گهي در سفلش آري در سوي فرش
حقيقت ره دهي در عالم عرش

گهي در عيش و گه در رنج باشد
گهي درويش و گه در گنج باشد

گهي در عين اسمعيل بي بيم
شوي در کوه تن در عشق تسليم

فنا بايد شدن در جزو و در کل
که تا در کل دمي تو نفخه صور

که در ذرات ميشد در تک و تاب
يقين در جان خود ديدار طين ديد