مصيبت نامه عطار

در گريخت او زود در قصر عميد
بود او در صدر آن قصر مشيد

هر زمان در خط و در خوابم کنند
وز فسون در شيشه آبم کنند

زانکه گر يک ذره هستي در رهست
در حقيقت بت پرستي در رهست

پير گفتش هست عيسي را بحق
در کرم در لطف و در پاکي سبق

چشم در ره تا فتوحي در رسد
قوت تن قوت روحي در رسد

چون رود در عين مغرب آفتاب
در رود از رشک نيلوفر در آب

لسان الغيب عطار

اينهمه در کار در جسم تواند
گاه لطف و گاه در خشم تواند

يار با تو همنشين در يک قباست
گاه در سوي فنا گه در بقاست

در گداز است او که حق نشناخته
در بديها خويش را در باخته

در طريقت محکمم در راه او
در حقيقت محو الا الله او

تو در اين عالم بخود درمانده
همچو کلبي در پس در مانده

در فراوانست در بحر دلم
در حقيقت بين که اينجا کاملم

در حيات از تو جفا هم در ممات
نيک نبود در شريعت اين صفات

مظهر العجايب عطار

چيست در و کرم در معني بگو
گر نمي داني مرو در کوي او

تا شود در ملک معني نو بهار
وآنکه در ره ديد ميت در نهفت

گه در آيي در تن و گه در نظر
گه کني عالم همه زير و زبر

گه شوي در دين احمد راهبر
گه تو با او در دل و گه در نظر

در جهان گفت تو گردد همچو در
بحر و بر گردد از آن در جمله پر

هر که در خواب است در غفلت بود
هر که بيدار است در دولت بود

هر که در خواب است در غفلت بود
هر که بيدار است در عصمت بود

جوهر الذات عطار

چو در بيرون و در جانت عيانيم
همت ما در زبان جوهر نشانيم

نديدي کس ورا در سال و در ماه
که بود او دائما در عشق آگاه

يکي بردم در اول هم در آخر
نمودم خويشتن در عين ظاهر

در اين دريا که بگرفتست اين موج
کجا اين در ببيني تو در اين اوج

بياب اين در معني در عيانت
صدف کن در درون خود نهانت