167906 مورد در 0.15 ثانیه یافت شد.
گلستان سعدي
در همه سنگي نباشد زر و سيم
که بودي نطفه مدفون مدهوش
بايوانها در از شنگرف و زنگار
بدميدي چه خوش شدي دل من
بنده آزاد و خواجه در زنجير
مردنش زين، همه شک نيست که دشخوار آيد
بي توشه چه تدبير کني وقت بسيچ
خلق از پي ما دوان و خندان
چو خرمهره بازار ازو پر شدي
در همه عالم به از اين پند نيست
نه عقلست و خود در ميان سوختن
تا ندارد دشمن خونخوار گوش
تا نباشد در پس ديوار گوش
با آنکه در صلح زند، جنگ مجوي
حلالست بردن بشمشير دست
نه يک باره تن در مذلت دهد
که در سر کند کبر و تندي و باد
گفتم مرا بتربيت از جهل پاک کن
ز دست خوي بد خويش در بلا باشد
چو بيني در ميان دشمنان جنگ
که داني که در کار گيرد سخن
بصبر آبي برين آتش زن امروز
که آهسته سبق برد از شتابان
که زبان در دهان نگه داري
در اين سودا بترس از لوم لايم
که تا کجاش رسيده است پايگاه علوم
پيش سرپنجه، در بغل نه دست
که در مقابله گنگش بود زبان مقال
خيره رائي بود قياس و درنگ
که بانگ زن از وي برآيد بلند
بيچاره در آئينه تاريک چه بيند؟
دانه دانه است غله در انبار
وين دو چشمش بود و در چاه اوفتاد
او چه داند که حال گرسنه چيست؟
که خر خارکش مسکين در آب و گلست
نخوردندت مگر بروز اجل
خاطر خسته در نخواهد يافت
که آن بخت برگشته خود در بلاست
که او را چنان دشمني در قفاست
گر نباشد در ميان مالت سبيل
يا طلب کن خانه اي در خورد پيل