ديوان عرفي شيرازي

باز گلبانگ پريشان ميزنم
آتشي در عندليبان ميزنم

کعبه در آغوش دل دارم ولي
فال آتشگاه گبران ميزنم

دست شيون در گلستان نشاط
بر سر گلهاي خندان ميزنم

آتش اندر خرمن مقصود خويش
در ميان آب حيوان ميزنم

کوس افلاطوني از يونان زمين
ميبرم در ملک گيلان ميزنم

در حضورت زآن نميگويم دعا
تا نگويندم که دستان ميزنم

در ابره اطلس فلک دوخت
رايش زبياض صبح قاقم

هان شرم مکن ثناي خودگو
گوباش حسود در تبسم

سوزش در حراست رشته
رشته اش درسياست سوزن

جوهر هيکلش هيولايي است
در قبول صور چو جوهر ظن

زاهد آسا زدانه هاي سرشک
سبحه آويخته است در گردن

جوهرش در حريم خاطر شاه
ماه نخشب بود چه بيژن

در عهد شباب توبه کردم
بادا ز مي شباب توبه

در کشور هند عشرت انگيز
کي ديده کسي بخواب توبه

در حالت بيم موت کآندم
بيدار شود زخواب توبه

اي ستم دوست کز در خلدم
بمضيق بلا فرستادي

در مقامي که عشق ميلغزد
عقل را بي عصا فرستادي

هر چه جبريل در نهايت گفت
بفغان برملا فرستادي

هر کبوترکت از حرم دادند
در دم اژدها فرستادي

مجملاهر رهي که سرکردي
خار در مغز پا فرستادي

در وصلت زدند اهل بهشت
رفتي و مرتضي فرستادي

لب ببندم که در طريق سکوت
ادبم رهنما فرستادي

چگونه شاهد عصمت زنو نپرهيزد
که در شکستن ناموس ناشکيبايي

چشم تو و ابروي کشيده
آهوي فتاده در کمندت

در راه طلب فتادم از پا
چندت طلبم ، بناله ، چندت