هفت اورنگ جامي

آن مسافر بهر دولت يابيي
ماند شب در خانه اعرابيي

خادمان از بهر خدمتگاريند
متصل در شغل مهمانداريند

در کف او راحت آزردگان
سيلي غفلت بر از افسردگان

آورد در دامن احسان خويش
پرورد از رشحه پستان خويش

بيني اش زير هلال منخسف
در ميان ماه کافوري الف

خانم شاهيش لعل آتشين
گنج در و گوهرش زير نگين

گردن او سرفراز مهوشان
در کمندش گردن گردنکشان

در اداي حکمت يونانيان
گفتيش يونانيان نعم البيان

هر يکي در خيل خوبان سروري
آفت ملکي بلاي کشوري

جز به ديدار بتان دلپذير
عشق در دلها نگردد جايگير

در شکارستان اگر تير افکني
گاه آهو گاه نخجير افکني

شهوت نفست به زير انداخته
در حضيض خاک بندت ساخته

در رياض قدس محرم بودمي
با خروس عرش همدم بودمي

من نهاده روي در راه توام
کمترين شاگرد درگاه توام

کوهکن کانبازي پرويز کرد
روي در شيرين شورانگيز کرد

عرصه آفاق لشکرگاه توست
سرکشان را روي در درگاه توست

خانه در کوي وصالت داشتم
ديده بر شمع جمالت داشتم

از وجود ناخوش خود رستمي
عشرت جاويد در پيوستمي

خوش بود خاک در کامل شدن
بنده فرمان صاحبدل شدن

گاه گاهي چون سخن پرداختي
وصف زهره در ميان انداختي

جشني آنسان ساخت کز شاهنشهان
نيست در طي تواريخ جهان

کوه نشسته به مقام وقار
يافته در قعده طاعت قرار

زندگيي مدت آن لايزال
در کنف عاطفت ذوالجلال

بلبل آن طبع سخن پروران
در چمن نطق زبان آوران

کارگرانند درين کارگاه
ز آتش لا سوخته در لااله