هفت اورنگ جامي

زآتش عشق شراريش بده
بر در قرب قراريش بده

راه بيرون ز بصارت مسپر
در حقيران به حقارت منگر

در صف عفو و کرم منتظمي
بهتر از کشمکش منتقمي

در دلت صد گره از نادانيست
شاهد آب گره پيشانيست

در رخ تنگدلي خنديدن
بهتر از تنگ شکر بخشيدن

ديد کانبازيشان در لنگي
مي دهد خاصيت يکرنگي

سنگ بر شيشه ناموس انداز
چاک در خرقه سالوس انداز

بود صوفي به ادب بنشسته
شتري در نظر او بسته

همچو طاووس خودآراي مباش
در خودآرايي خودراي مباش

بازگشتند همه دست تهي
شاه را در صدد عرضه دهي

تخم شيرين نکني در شوره
رونق دين شکني از توره

بودشان کارگزاران در پيش
همه پاکيزه دل و نيک انديش

داشت در ستر حرم فرزندان
چون پدر جمله سعادتمندان

بر دلم روزن حکمت بگشاي
عدل در صورت ظلمم بنماي

در عمارتگري مرد سوار
کرد يکچند به مزدوري کار

پا منه جز به در استادي
از کدورات جهان آزادي

ور نه در کسوت يکتايي باش
ساکن کلبه تنهايي باش

آن دو طوطي که به نوخيزيشان
بود در هند شکرريزيشان

بخرد اوراق سمن طي کرده
رو در اوراق سخن آورده

اصل معنيست منه تاواني
در عبارت چو فتد نقصاني

از قلم باد جدا انگشتش
بلکه انگشت قلم در مشتش

در مقام شاکري بودن مقيم
بر کرم هاي جهاندار کريم

در دلم فهم سخنداني نماند
بر لبم حرف سخنراني نماند

يافت از توبه مقامات بلند
وآمدش صيد ولايت در کمند

جامه هاي خسرواني در برش
بسته کافوري عمامه بر سرش