هفت اورنگ جامي

در همه بر صفت يکتايي
مانده پوشيده ز بس پيدايي

با اضافت ز اضافت بيرون
در مسافت ز مسافت بيرون

ديد در راه سر دوران را
قايد لشکر مهجوران را

تاکنون عشق من آميخته بود
در عرضهاي من آويخته بود

چند سر در ره عادت باشي
تارک تاج سعادت باشي

پير مشغول سخن بود بسي
در جوابش نزد اصلا نفسي

يافتندش چو زر پاک عيار
کرده در آتش سوزنده قرار

ديده را سرمه بيداري کش
رخت در زاويه خواري کش

خاطر از وسوسه صافي کردند
در ورع موي شکافي کردد

خسروي عاقبت انديشي کرد
روي در قبله درويشي کرد

سبزه در آرزوي مفرشيت
باد خرسند به محمل کشيت

خلعت فاخر از اطلس کردن
خانه در قصر مقرنس کردن

لبش از ماتم شوهر خندان
تيز در زخم کسانش دندان

ساخته در قفس تنگ دهان
طوطي ناطقه را گنگ زبان

بود مردانه زني در موصل
سر جانش به حقيقت واصل

رو به محراب عبادت کرده
چاک در پرده عادت کرده

مالداري ز بزرگان ديار
در بزرگي نسب پاک عيار

مردمان حبشي پيکر چشم
ديده بانان تو در منظر چشم

در صدف قطره نيسان افتد
واندر او گوهر احسان افتد

از جحيم سخطش ايمن دار
در نعيم کرمش ساکن دار

در دلت تخم خدا داني کاشت
دولت معرفت ارزاني داشت

مانده حيرت زده در صحرايي
چرخ طولي و زمين پهنايي

قافله پي به مسبب برده
تو در اسباب قدم افشرده

اوفتادي ز زيادت طلبي
در کمند سبب از بي سببي

در جراحت همه راحت بيند
بخل را عين سماحت بيند