نان و حلوا شيخ بهايي

پا مکش از دامن عزلت به در!
چند گردي چون گدايان در به در؟

کشکول شيخ بهايي

اي زدنيا شسته رو در چيستي؟
در نزاع و در حسد با کيستي؟

چرخ در اين سلسله پا در گل است
عقل در اين ميکده لايعقل است

گلشن راز شبستري

اجل چون در رسد در چرخ و انجم
شود هستي همه در نيستي گم

وگر در مسجد آيد در سحرگاه
بنگذارد در او يک مرد آگاه

ديوان صائب

نه همين مجنون نظر بندست در دامان دشت
عشق در هر گوشه در زنجير دارد شيرها

سايه کوه در اينجا به جناح سفرست
تو چه در ظل سبکسير همايي در خواب؟

در خون باده چند روم، چون نمي رود
گرد يتيمي از رخ در ثمين در آب

عشق در پيران بود چون طبل در زير گليم
در جوانان عشق شورانگيز، عيد و روستاست

در تعلق کوه آهن در شمار سوزن است
در تجرد سوزني همسنگ کوه آهن است

بي شعوران در حياتند از فراموشان خاک
صورت ديوار، هم در خانه، هم در خانه نيست

پرده فانوس در بيرون در مي کرد سير
شمع را پروانه گستاخ در آغوش داشت

مساز برگ اقامت در آن چمن صائب
که همچو آب در او جويبار در گردست

در حاجت، آشنا در بيگانگي زند
در يوزه مراد ز بيگانه خوشترست

با قرب يار رشته جان در کشاکش است
در عين بحر، موج همان در کشاکش است

در باز کردن در باغ بهشت نيست
فيضي که در گشودن بند قباي توست

در آتش است نعل سفر حسن شوخ را
مه در کنار هاله در آغوش هاله نيست

افغان که عندليب مرا عمر در بهار
گه در شکنج دام و گهي در قفس گذشت

در بيخودي آويز که در عالم هستي
سود دو جهان در سفر بي خطر اوست

عاشقان را اختياري نيست در افشاي راز
عشق در دل کار اخگر در گريبان مي کند

عبث پيچيده در جان سبکرو جسم پا در گل
مسيحاي زمان در دامن مريم کجا ماند؟

مشو در خواري از حال عزيزان جهان غافل
که يوسف در لباس بندگان در کاروان آيد

در واکرده، در بسته ز دربان گردد
دولت از خانه در بسته گريزان گردد

عشق بي پرده شود حسن چو در پرده رود
در صدف در ثمين جلوه ديگر دارد

گاه در قبضه بسطند و گهي در کف قبض
دمبدم قفل و کليد در زندان خودند