هفت اورنگ جامي

رباطيست گيتي دو در ساخته
پي رهروان رهگذر ساخته

ببخشود بر فارسي گوهران
به نظم دري در نظم آوران

هر رو که در آشنايي توست
از پرتو رهنمايي توست

در دست نماند قوت کار
وز پاي برفت زور رفتار

نظارگيان اين کهن دير
در مرحله نظر سبک سير

هر جا بينند رشته تابي
در گردنشان شود طنابي

هر جا خوانند تازه حرفي
در نامه ز خامه شگرفي

هر لاله که در حريم باغيست
از نور هدايتش چراغيست

راسخ قدمان باغ دايم
در طاعتش ايستاده قايم

در جيب تو خاتم خلافت
تابان ز قفايت از لطافت

شاهان به صفا موافق آهنگ
وز سگخويي سپاه در چنگ

جان بر شرف لقايشان باد
دل در کنف وفايشان باد

بر خيل رسل اماميت داد
در سير سبل تماميت داد

اين هفت بساط در نوشتي
وز چار رباط درگذشتي

در منزل مه مقام کردي
کار وي ازان تمام کردي

در چاوشي رهت کمر بست
وز فخر کلاه گوشه بشکست

چو سايه فتاد در قفايت
تا سرمه خرد زخاک پايت

از اختر پر دوازه برج
همچون از در دوازده برج

زان گير قياس دردمندان
در جذبه عشق دلپسندان

دل بست به طرفه نازنيني
در مجلس انس خرده بيني

جست از کلکم در آن شکرريز
شيرين سخنان شکر آميز

در نکته وري زبان گشادند
داد سخن اندر آن بدادند

در مشت من است دجله حقا
حقابه نبايدم ز سقا

در لجه فيض نيست امساک
ليکن قحط است خاطر پاک

تا حاضر صبحدم نشينيم
در پرتو آن به هم نشينيم