هفت اورنگ جامي

نکند تيره عالم از توره
نفکند تخم سعي در شوره

از کفايتگري نپيچد سر
بر کفايتگران نبندد در

بنده را روي در خلد آرد
صورت بندگي بجا آرد

کرد جا در حظيره شهدا
روح الله روحه ابدا

در مزاجت گر اختلال افتد
منحرف گشته ز اعتدال افتد

داديش در حضور خود پيوست
نبض جمع مخدرات به دست

چون بماند از علاج جسماني
دست زد در علاج نفساني

نتواني در او گهر جستن
بل کزو دست بايدت شستن

حبذا شاعران مدحت سنج
پرده در مدح شهرياران رنج

رودکي آن که در همي سفتي
مدح سامانيان همي گفتي

صله نظم هاي همچو درش
بود در بار چارصد شترش

تا ازين کوچگه چو درگذرند
جمع آيندگان در آن نگرند

قصرها پست از زلازل دهر
قصريان بند در سلاسل قهر

بر در بار جمله صف بستند
منتظر بهر بار بنشستند

در حريفان فتاد جوش و خروش
برگرفتند بانگ نوشانوش

عارفي بود در زمين هري
نام او سکه نگين هري

پيش عارف دم ارادت زد
زان ارادت در سعادت زد

همت مرد چون بلند بود
در همه کار ارجمند بود

نه ز نثرش لآلي منثور
ديده در نامه دعا مسطور

وز آنست در جانور زندگي
پس از زندگي وصف پايندگي

همي کرد در کشور محرمي
نبوت سليمان او خاتمي

نگشته چو گل پايبند خسان
نياورده سر در کمند کسان

چو عباسيان در عباي سياه
سواد بصر ساخته جلوه گاه

در آب روان پرورش يافته
از الوان نعمت خورش يافته

اگر شاه دوران نباشد حکيم
بود در حضيض جهالت مقيم