هفت اورنگ جامي

جاي در پرده دلم کردي
پرده خلق منزلم کردي

آنچه بودي ز آرزو پيوست
در کنارش چو آرزو بشکست

همه گفتند کش ز زيبايي
در سر افتاده است سودايي

در بسي کار آزمونش کرد
عاقبت جزم بر جنونش کرد

نظري هر طرف همي افکند
ديد زيبا کنيزکي در بند

کين پريرو چراست در زنجير
برگرفته چنان فغان و نفير

گفت معشوقم آن که جانم داد
در ستايشگري زبانم داد

ناگهاني ز در درون آمد
سوي آن بندي زبون آمدي

کارساز فتادگان از کار
بار بردار ماندگان در بار

در گنجينه کرم بگشاي
قيمت تحفه ام کرم فرماي

اذن خواهان درآمدند از در
بر زمين نيازمندي سر

شيخ پرسيدشان ز صورت حال
خواجه فرمود در جواب سؤال

جاي اطلس پلاس ساخت لباس
موي مشکين نهفت در کرباس

شيخ ديدش به خاک افتاده
چشم ها در مغاک افتاده

در پي ناله برگرفتم راه
ديدم آنجا کنيزکي چون ماه

در مناجات باز لب بگشود
کاي خداوند کارساز ودود

گفت مست محبت مولا
هست دايم مريض در دنيا

کشته عشق بوعلي دقاق
آن در آيين عشقبازي طاق

عمر بگذشت در پريشاني
بنگر کز چه باز مي ماني

بود آيينه تمام صفا
عکس بينندگان در او پيدا

زنگي روي چون در دوزخ
بينيي همچو موري مطبخ

دهنش در خيال فرزانه
فرجه اي ز کدوي پر دانه

هست در عيبها هنر بيني
از ميان صدف گهر چيني

لنگي پا رساند بر همشان
در تکاپوي ساخت همدمشان

کردن سر به وحدت مطلق
در شهود خداي مستغرق