ديوان شاه نعمت الله ولي

دل ما در هواي الوند است
در سر زلف يار در بند است

در ميان آي و در کنارش گير
خوش کناري که در ميان عشق است

در کوي خرابات کسي را که مقام است
در دنيي و در آخرتش جاه تمام است

و آن کس که به صدق در نيايد
در خانه فقر بر در افتد

نور در نور خوش در آويزد
آب با آب خوش در آميزد

در بحر در آئيد و حبابش به کف آريد
در معني ما صورت توحيد ببينيد

گر سفر در جسم و در جان مي کني
همچو ما مسافري در بحر و بر

عشق در شور است و دايم در سرور
عقلک بيچاره را در غم نگر

گنج اگر جوئي بجو در کنج دل
چند گردي در پي زر در بدر

نعمت الله در همه عالم ببين
نور او در بحر و هم در بر نگر

در مرتبه اي غايب درمرتبه اي حاضر
در مرتبه اي پنهان در مرتبه اي مشهور

ما در دم عشق همچو نائيم
او در دم ما چو روح در دم

گاه در ميکده باشيم و گهي در مسجد
در همه حال که هستيم خوشي با اوئيم

تا ميان او گرفتم در کنار
نيست غيري در کنار و در ميان

يار سرمست است ما را در کنار
دست با او در کمر او در ميان

پير خرد طفل وار آمده در مکتبت
سر قدر در ضمير لوح قضا در بغل

ساقيا در مبند و در بگشا
نبود در بر آشنا بسته

همچو بحر محيط در جوشم
گاه در جزر و گاه در مدم

در روزه و در زکات و در حج
اسرار بسي بود نهفته

دل بحر محيط است و در او در يتيم
در صدفي چنين که خواهي دل تست

در بحر درآ در يتيم از ما جو
آن در يتيم از چنين دريا جو

گنجي که نمي گنجد در مخزن موجودات
در کنج دلم گنجيد در کون کجا گنجم

اگر در خلق حق را در نيابي
بيابي خانه اما در نيابي

عشق او در همه بود ساري
خواه در مصر خواه در ساري

گزيده غزليات شهريار

لعلي نسفت کلک در افشان شهريار
در رشته چون کشم در و لعل نسفته را