هفت اورنگ جامي

چون بکوبد طمع در مسکن
عدل بيرون گريزد از روزن

در پناهش پناه عالم باد
بالنبي و آله الامجاد

از درون آشنا و همخانه
وز برون در لباس بيگانه

همچنين معنيش که اصل اصول
اوست در اصطلاح اهل وصول

شکم همچو طبل پيش نهند
روي در خوابگاه خويش نهند

رفته از همت فرومايه
در جوال خيال بي مايه

باطني همچو خانه زنبور
که کنندش فضوليان در شور

آنچه تو از حديث مصطفوي
در نشان ولي همي شنوي

گر ازو تربيت نگيري باز
آيد آن شاهباز در پرواز

بر يک انديشه مستقيم شوي
در حريم وفا مقيم شود

در ميان دو پهلويت پيوست
نفس دشمن نهاد کرده نشست

عصمت است اينکه صاحب ديوان
نيستي خوش نشسته در ايوان

تا به بهتان در بهانه زني
بيگناهي به تازيان هزني

بود پيش از وجود ما شيطان
در ميان فرشتگان پنهان

شاه بايد که بردبار بود
در سخن صاحب وقار بود

زيد چون بر لسان استعداد
پيش جودم در سؤال گشاد

گر چه تو ز اختيار مأموري
ليک در اختيار مجبوري

پهلواني بروت ماليده
بهر کين در دغا سگاليده

به خلافت دلش بسي مايل
شد ابوبکر در ميان حايل

نيست در هيچ معني و جهتي
. . . را به او مشابهتي

تخته خامه عقايد باش
در همه صورتش مشاهد باش

در حوايج خداي را بيند
جز شهود خداي نگزيند

ليک چون در مراتب امکان
گشت ظاهر به صورت اعيان

نطق ديگر همي کنند اثبات
در جميع مواطن و اوقات

کرد ورد نماز امام تمام
وان موسوس هنوز در احرام