فرهاد و شيرين وحشي بافقي

در اين موسيقي روحاني ارشاد
چو موسيقار حرف مابود باد

حديث عشق آتشبار بايد
زبان آتشين در کار بايد

نشان آنکه عشقش کارفرماست
ثبات سعي در قطع تمناست

کمال عشق در وي کارکر شد
نهال آرزويش بارور شد

نه ذوق آنکه افشاند غباري
کشد مرغوله اي در مرغزاري

زمينهايش ز آب ابر شسته
در او گلهاي رنگارنگ رسته

گره در گوشه ابرو فکنده
دهان تنگ بسته راه خنده

کنيزاني کليد گنج در مشت
غلامان قوي دست قوي پشت

همه کار بزرگان ساز داده
به دولتخانه ها در برگشاده

بلي گفتيد در پيشاني مرد
نوشته حالت پنهاني مرد

چو ديدندش به رفتن استواري
در آن ناسازگاري سازگاري

هجوم آورد رغبتهاي جاني
سراپا ديده شد در ديده باني

دوانيدند بر وسعتگه کام
نياز اندر ترقي گام در گام

بتان کاردان خوبان پرکار
در آغاز وفا يارند وخوش يار

اداها در بيان دلربايي
نگه ها گرم حرف آشنايي

سراسيمه نگه در چشمخانه
که چون نظاره را يابد بهانه

قبول خدمت ما صعب کاريست
در اين خدمت دگرگونه شماريست

هزاران بکرها در پرده دارم
که خاطرها فريبم گر برآرم

نخستين شرط عشق است آزمودن
نشايد هرکسي را در گشودن

نمايي در مقرنس هندسي را
فزايي صنعت اقليدسي را

مبارک منزلي ، دلکش مکاني
که شيرين در وي آسايد زماني

سرشته نشأه مي با هوايش
نهفته باغ جنت در فضايش

در او بنمود از صنعتگريها
همه آيين و رسم دلبريها

مگر در عاشقي نامم برآيد
ز يمن عاشقي کامم برآيد

نيازي خسروي در وي نگيرد
کجا نازش نياز من پذيرد