مخزن الاسرار نظامي

پردگياني که جهان داشتند
راز تو در پرده نهان داشتند

چون به شکار آمد در مرغزار
آهوکي ديد فريدون شکار

دست وفا در کمر عهد کن
تا نشوي عهدشکن جهدکن

خاک تو آميخته رنجهاست
در دل اين خاک بسي گنجهاست

مفلس بخشنده توئي گاه جود
تازه ديرينه توئي در وجود

زامدنت رنگ چرا چون ميست
کامدني را شدني در پيست

در طبقات زمي افکنده بيم
زلزله الساعه شئي عظيم

خاک در چرخ برين ميزند
چرخ ميان بسته کمين ميزند

در پر طاوس که زر پيکرست
سرزنش پاي کجا درخورست

دوزخي افتاد بجاي بهشت
قيصر آن قصر شده در کنشت

تا نکني جاي قدم استوار
پاي منه در طلب هيچکار

هيچ هنرپيشه آزاد مرد
در غم دنيا غم دنيا نخورد

بر نشکستند هنوز اين رباط
در ننوشتند هنوز اين بساط

آنکه ورا دوسترين بود گفت
در بن چاهيش ببايد نهفت

عاقبت انديش ترين کودکي
دشمن او بود در ايشان يکي

مؤمني انديشه گيري مکن
در تنکي کوش و ستبري مکن

مهر، دهن در دهن آموخته
کينه، گره بر گره اندوخته

مصلحت تست زبان زير کام
تيغ پسنديده بود در نيام

اينت فصاحت که زبان بستگيست
اينت شتابي که در آهستگيست

کز در بيدادگران باز گرد
گرد سراپرده اين راز گرد

هرگه کايد چو قضا بر سرم
سنگ دراندازد در گوهرم

مردم پرورده به جان پرورند
گر هنري در طرفي بنگرند

کاهن شمشيرم در سنگ بود
کوره آهنگريم تنگ بود

ديوان وحشي بافقي

در خود نيافتيم مدارا به اهرمن
بوسيدن بساط سليمان گذاشتيم

در عرصه کام رخش عزمش
چون حکم خدايگان روان است