شرف نامه نظامي

خرد بر وفا رهنماي منست
صلاح جهان در وفاي منست

در آن خرجش اميدواري دهم
ز گنجينه خويش ياري دهم

کسي را من سر برافراختم
به پاي کسش در نينداختم

نه در کس جهانسوزي آموختم
نه بي حجتي خرمني سوختم

خديو جهان در جهان تاختن
برآراست عزم سفر ساختن

هنرنامه هاي عرب خوانده بود
در آن آرزو سالهامانده بود

سوي کعبه شد رخ برافروخته
حساب مناسک در آموخته

شتابنده تر شد در آن بندگي
سرافراز گشت از سرافکندگي

سرائي ملوکانه دارد بلند
بساطي کشيده در او ارجمند

بفرمود کايين بجاي آورند
فرستاده را در سراي آورند

نهاني در آن قصر زيبنده ديد
بهشتي سرائي فريبنده ديد

در او کرد بايد پژوهندگي
که از ما ندارد شکوفندگي

درين بود کايزد رهائيش داد
در آن تيرگي روشنائيش داد

زدن خاک در ديده گوهري
همه خانه ياقوت اسکندري

ز بس نوبتيهاي زرين نگار
نميبرد ره بر در شهريار

دگر باره در جنبش آمد نشاط
درآموده شد خسرواني بساط

نواگر شدند آن پريچهرگان
نوآيين بود مهر در مهرگان

در آن مجلس اسکندر فيلقوس
نکرد التفاتي به چندان عروس

شده بلبله بلبل انجمن
چو کبک دري قهقهه در دهن

بسيچيد ره را به آهستگي
گشاد از خزينه در بستگي

از آن جمله در حضرت شهريار
بليناس فرزانه بود اختيار

در آن تاختن کارزورمند بود
رهش بر گذرگاه دربند بود

چو در جام کيخسرو آبي نماند
بجاي آبگينش نبايد فشاند

به بخشش درآمد کف مرزبان
در گنج بگشاد بر ميزبان

برآورده گردن چو اهريمني
فکنده به هر شهر در شيوني