هفت پيکر نظامي

گوهري يافته شمردندش
در زمان نزد شاه بردندش

ملک آن شهر در شمار گرفت
پادشاهي برو قرار گرفت

گفت نامم مبشر سفري
در همه کارنامه هنري

در تمناي آنچنان باغي
بر دل هر توانگري داغي

نه شکيبي که برگرايد سر
نه کليدي که برگشايد در

بر در خويشتن چو بار نيافت
رکن ديوار خويشتن بشکافت

شاد گشتند از آشنائي او
سعي کردند در رهايي او

عذرها خواستند بسيارش
هر دو يکدل شدند در کارش

گرچه در طبع پارسائي داشت
طبع با شهوت آشنائي داشت

بود در ناف غرفه سوراخي
روشني تافته درو شاخي

بود در روضه گاه آن بستان
چمني بر کنار سروستان

در ميان بود لعبتي چنگي
پيش رومي رخش همه زنگي

خواجه را در خجابگه ديدند
حاجبانه و کار پرسيدند

گرچه بر جان عاشقان خواريست
توبه در عاشقي گنه کاريست

عشق با توبه آشنا نبود
توبه در عاشقي روا نبود

برکشيده علم به ديواري
بر سرش بيشه در بنش غاري

خرمن گل درآوريد به بر
مغز بادام در ميان شکر

در سپيديست روشنائي روز
وز سپيديست مه جهان افروز

در پرستش به وقت کوشيدن
سنت آمد سپيد پوشيدن

شنبليد سرشک در ديده
زعفران خورده باز خنديده

شاه بهرام در چنين روزي
کرد شاهانه مجلس افروزي

نعمت ما ز راه سيريشان
داده در کار ما دليريشان

در ستمکارگي پي افشردند
مي گرفتند و خانه مي بردند

ديد دودي چو اژدهاي سياه
سر برآورده در گرفتن ماه

گله گوسفند سم تا گوش
گشته در آفتاب يخني جوش