هفت پيکر نظامي

هريکي در نهفتهاي نورد
پيشرو کرده سوي خاقان مرد

در شبي عنبرين بدين خامي
کرد بهرام جنگ بهرامي

ميمنه رفت و ميسره بگريخت
قلب در ساقه مقدمه ريخت

شاعران عرب چو در خوشاب
شعر خواندند بر نشيد رباب

من که از دهر بر گزيدمتان
در کدامين مصاف ديدمتان

آنکه در عقل پستيش نبود
مي خورد ليک مستيش نبود

کاردان اوست در زمانه و بس
نيست محتاج کارداني کس

مدتي هست کز هنرمندي
بر در شه کنم کمربندي

مهر آن دختران حور سرشت
در دلش تخم مهرباني کشت

رستني در کشيده سر به زمين
ناميه گشته اعتکاف نشين

خوني از جوش منعقد گشته
پرنياني به خون در آغشته

راح گلگون چو گلشکر خنده
پخته گشته در آتش زنده

چون سخن در سخن مسلسل گشت
بر زبان سخنوري بگذشت

در ميان بود مردي آزاده
مهتر آئين و محتشم زاده

اوستادي به شغل رسامي
در مساحت مهندسي نامي

در خورنق ز نغز کاريها
داده با اوستاد ياريها

در نگارندگي و گلکاري
وحي صنعت مراست پنداري

جاي در حرزگاه جان دارد
بر زمين حکم آسمان دارد

جامه همرنگ خانه در پوشد
با دلارام خانه مي نوشد

شاه گفتا گرفتم اين کردم
خانه زرين در آهنين کردم

در همه گرچه آفرين گويم
آفريننده را کجا جويم

آنکه در جا نشايدش ديدن
همه جايش توان پرستيدن

در جواب سخن نکرد شتاب
روزکي چند را نداد جواب

همه در کار خويش حيرانند
چاره جز خامشي نمي دانند

در چنان بيستون هفت ستون
هتف گنبد کشيد بر گردون