ليلي و مجنون نظامي

مجنون ز سر شکسته بالي
در پاي زن اوفتاد حالي

چون بر در خيمه اي رسيدي
مستانه سرود برکشيدي

ليلي گفتي و سنگ خوردي
در خوردن سنگ رقص کردي

چون چند جفاش برسرآورد
گرد در ليليش برآورد

در زندگيم درود تاري
دستي به سرم فرود ناري

ليلي که مفرح روان بود
در مختلفي هلاک جان بود

چون رفت عروس در عماري
بردش به بسي بزرگواري

بر خاک فتاده چون ذليلان
در زير درختي از مغيلان

دادند به شوهري جوانش
کردند عروس در زمانش

در دشمني آفت جهانست
چون دوست شود هلاک جانست

مجنون که در آن دروغگوئي
ديد آينه اي بدان دوروئي

در جستن آب زندگاني
برجست به حالتي که داني

شد در سر باغ تو جوانيم
آوخ همه رنج باغبانيم

گل تا نشکست عهد گلزار
نشکست زمانه در دلش خار

مي تا نشکست روي اوباش
در نام شکستگي نشد فاش

آزرم وفاي تو گزينم
در جور و جفاي تو نبينم

ترسيد کاجل به سر درآيد
بيگانه کسي ز در درآيد

بي شخص رونده ديد جاني
در پوست کشيده استخواني

در هيکل او کشيد جامه
از غايت کفش تا عمامه

در زخم چنين نشانه گاهي
ساليت نشسته گير و ماهي

آواز رحيل دادم اينک
در کوچگه اوفتادم اينک

مولاي نصيحت تو هوشم
در حلقه بندگيت گوشم

در وحشت خويش گشته ام گم
وحشي نزيد ميان مردم

زين عالم رخت بر نهادم
در عالم ديگر اوفتادم

بدرود که رخت راه بستم
در کشتي رفتگان نشستم