ليلي و مجنون نظامي

نزهت گاهي چنان گزيده
در باديه چشم کس نديده

بر سبزه نشسته خرمن گل
ناليد چو در بهار بلبل

ناليد و بناله در نهاني
مي گفت ز روي مهرباني

شخصي غزلي چو در مکنون
مي خواند ز گفتهاي مجنون

کي پرده در صلاح کارم
اميد تو باد پرده دارم

زانسرو بنان بوستاني
مي ديد در او يکي نهاني

تا مادر مشفقش نوازد
در چاره گريش چاره سازد

در ره ز بني اسد جواني
ديدش چو شکفته گلستاني

چاره طلبيد و کس فرستاد
در جستن عقد آن پريزاد

تا ليلي را به خواستاري
در موکب خود کشد عماري

چون رفت ميانجي سخنگوي
در جستن آن نگار دلجوي

ليلي پس پرده عماري
در پرده دري ز پرده داري

در پرده عاشقان خنيده
زخم دف مطربان چشيده

بي عذر همي دويد عذرا
در موکب وحشيان صحرا

در رخنه غارهاي دلگير
مي گشت به جستجوي نخجير

آيند مسافران زهر بوم
بينند در اين غريب مظلوم

در کار همه شمارش اينست
اينست شمار کارش اينست

انديشه کنم که وقت ياري
در نيمه رهم فروگذاري

از تو دل آتشين نهادن
وز من در آهنين گشادن

در باغ گرفت سبزه آرام
دادند بدست سرخ گل جام

صد مرد گزين کارزاري
پرنده چو مرغ در سواري

شمشير کشي کشيم در جنگ
قاروره زني زنيم بر سنگ

بر نوفليان عنان گشادند
شمشير به شير در نهادند

هرکس به مصاف در سواري
مجنون به حساب جان سپاري

در دست مبارزان چالاک
شد نيزه بسان مار ضحاک