ليلي و مجنون نظامي

صد رستمش ارچه در رکابست
لشکر شکنيش ازين حسابست

در سايه تخت پيل سايش
پيلان نکشند پيل پايش

يارب تو مرا کاويس نامم
در عشق محمدي تمامم

زان شه که محمدي جمالست
روزيم کن آنچه در خيالست

مستوفي عقل و مشرف راي
در مملکت تو کار فرماي

نومجلس و نو نشاط و نومهر
در صدف ملک منوچهر

گر در پدرش نظر نياري
تيمار برادرش بداري

در سحر سخن چنان تمامم
کايينه غيب گشت نامم

سايه که نقيصه ساز مردست
در طنز گري گران نورداست

در منکر صنعتم بهي نيست
کالا شب چارشنبهي نيست

در دزدي من حلال بادش
بد گفتن من وبال باشد

گنجي که چنين حصار دارد
نقاب در او چکار دارد؟

در جدول اين خط قياسي
ميکوش به خويشتن شناسي

گرچه همه کوکبي به تابست
افروختگي در آفتابست

چون در پدران رفته ديدم
عرق پدري ز دل بريدم

در پرده اين ترانه تنگ
خارج بود ار نداني آهنگ

در هر چه از اعتدال ياريست
انجامش آن به سازگاريست

آن عمر شده که پيش خوردست
پندار هنوز در نوردست

هم بر ورق گذشته گيرش
واکرده و در نبشه گيرش

ساقي مي ناب در قدح ريز
آبي بزن آتشي برانگيز

در جستن رزق خود شتابند
سازند بدان قدر که يابند

ور يک جو سنگ تاب گيرد
خرسنگ در آفتاب گيرد

در راه تلي بدين بلندي
گستاخ مشو به زرومندي

سيراب شوي چو در مکنون
از آب زلال عشق مجنون

در حسرت آنکه دست بختش
شاخي بدر آرد از درختش