خسرو و شيرين نظامي

چو در موي سياه آمد سپيدي
پديد آمد نشان نااميدي

سياه مطبخي راگو مينديش
که داري آسيائي نيز در پيش

جواني چيست سودائي است در سر
وزان سودا تمنائي ميسر

ازان خواب گذشته يادش آمد
خرابي در دل آبادش آمد

دگر باره بگفتش کاي خردمند
طبيبانه در آموزم يکي پند

خزينه در گشاده گنج برده
سپه رفته سپهسالار مرده

حصار چرخ چون زندان سرائيست
کمر در بسته گردش اژدهائيست

بدين پيکر پديد آيد نشاني
در اقليم عرب صاحب قراني

محمد در مکان بي مکاني
پديد آمد نشان بي نشاني

نظامي نيز کاين منظومه خواني
حضورش در سخن يابي عياني

کلوخ انداخته چون خشت در آب
کلوخ اندازيي ناکرده درياب

دري در ژرف دريائي نهاده
چراغي بر چليپائي نهاده

سريرش باد در کشور گشائي
وثيقت نامه کشور خدائي

سعادت يار او در کامراني
مساعد با سعادت زندگاني

ليلي و مجنون نظامي

اي هرچه رميده وارميده
در کن فيکون تو آفريده

اي سرمه کش بلند بينان
در باز کن درون نشينان

در عالم عالم آفريدن
به زين نتوان رقم کشيدن

در عصمت اينچنين حصاري
شيطان رجيم کيست باري

درهاي همه ز عهد خاليست
الا در تو که لايزاليست

طوف حرم تو سازد انجم
در گشتن چرخ پي کندگم

از هفت خزينه در گشاده
بر چهار گهر قدم نهادن

در نسخ عطارد از حروفت
منسوخ شد آيت وقوفت

در کوکبه چنين غلامان
شرط است برون شدن خرامان

پرگار به خاک در کشيدي
جدول به سپهر بر کشيدي

اسرافيل فتاده در پاي
هم نيم رهت بمانده برجاي