ديوان شمس

تا که پيوسته در امان باشي
چون بدار الامانش پيوستي

در غم يار يار بايستي
يا غمم را کنار بايست

در فراقند زين سفر ياران
اين سفر را قرار بايستي

شير بيشه ميان زنجيرست
شير در مرغزار بايستي

در غم يار، يار بايستي
يا غمم را کنار بايستي

دل من شير بيشه را ماند
شير در مرغزار بايستي

زندگاني مجلس سامي
باد در سروري و خودکامي

بکشش در حمايتت کامروز
تويي اهل زمانه را حامي

پهلوي اعتراض در ابليس
گشت مردود رد رباني

در ره او نماند پاي مرا
زانوم را نماند زانويي

عشق در کفر کرد اظهاري
بست ايمان ز ترس زناري

پاي ذاالنون کشيد در زنجير
سر منصور رفت بر داري

جز به کنج عدم نياسايي
در عدم درگريز يک باري

کي بود کز وجود بازرهم
در عدم درپرم چو طياري

بل هم احياء عند ربهم
بخورد يرزقون در اسراري

بس! که گرين بانگ دهل نيستي
همچو خيالات در اسرارمي

خيالي در تو آويزد، بيفتي
ترا وهمي پژولاند، پژولي

در عشق درآمدي بچستي
وانگاه تو لوح ما بشستي

در آتش عاشقي چنينم
يا معتمدي و يا شفايي

بر آفتابست مه در کمي
ازو دور ماند گه کاملي

مي گرد شب در، مانند اختر
ان الليالي بحراللالي

در حلقه درآ بهر دل ما
شکلي بکني دستي بزني

فاني لا اسطاع زورة زاير
بجفنين مقروحين در الهوامل

در چاه فتاد دل، برآرش
بيچاره و منتظر مدارش

تمسک کن به اسباب سماوات
که در تنوير قنديل سمايي