ديوان شمس

نگارا تو در انديشه درازي
بياوردي که با ياران نسازي

اگر در عمر آهي برکشيدي
يقين امروز کاندر ظل آني

دلا در روزه مهمان خدايي
طعام آسماني را سرايي

وگر خورشيد هم عاشق نبودي
نبودي در جمال او ضيايي

دو دست کفشگر گر ساکنستي
هميشه گربه در انبان نگشتي

دگرباره شه ساقي رسيدي
مرا در حلقه مستان کشيدي

بگفتم اي ونک غوطي بخوردم
در آن موج لطيف شهرياري

در اين خشکي هجران ماهيانند
بيا اي آب بحر زندگاني

کجاييد اي در زندان شکسته
بداده وام داران را رهايي

کجاييد اي در مخزن گشاده
کجاييد اي نواي بي نوايي

بدانک انبيا عباس دينند
در استرزاق آثار سمايي

درآ در مجلس سلطان باقي
ببين گردان جفان کالجوابي

بريد آفرينش در دو عالم
نياورده ست چون او ارمغاني

اخگر شده دل در آتش رويش
بگرفته عقول بادپيمايي

بگرفته معلمي در اين مکتب
با حفصي اگر چه کارافزايي

تا خوش بخوريم و خوش بخسبيم
در سايه لطف لايزالي

باقي غزل وراي پرده
محجوب ز تو که در ملالي

خورشيد چو در کسوف آيد
ني عيش بود نه شادماني

باغي و بهشت بي نهايت
در سينه مرد باغباني

در بزم سراي شاه جانان
نظاره شاهدان جاني

مه را ز فلک فروفرستد
در مجلسشان به ارمغاني

اي از هوس بهار حسنت
در هر نفسم دم خزاني

اي داده روان اوليا را
در مرگ حيات جاوداني

برجه که بهار زد صلايي
در باغ خرام چون صبايي

از باد زند گياه موجي
در بحر هواي آشنايي