ديوان فرخي سيستاني

در دل به جاي عقلي در تن به جاي جاني
در سربه جاي هوشي در چشم روشنايي

ديوان فروغي بسطامي

هم دوستان او همه در عيش و در نشاط
هم دشمنان او همه در سوز و در گداز

در همه ملکي بزرگم من که در دستت زبونم
در همه شهري عزيزم من که در چشمت حقيرم

ديوان قاآني

يکي شاهست در لشکر چو در صف بتان آيد
يکي ماهست در انجم چو جا در انجمن دارد

هر رنگ که در گيتي در روي تو مدغم
هر سحر که در عالم در چشم تو مضمر

هم آن در آزار از همت تو در آزار
هم اين در آذر از هيبت تو در آذر

در دو لعل مي فروشش هر چه در صهبا سرور
در دو چشم باده نوشش هر چه در مستي خمار

ميلاد تو در بربر و ميعاد تو در روم
جولان تو در خلخ و ميدان تو در گنگ

گريم چو ابر بي او در شام و در سحر
نالم چو رعد بي او در سر و در علن

کف گشودي در سخا بحر عمان شد در غمان
لب گشادي در سخن در ثمين شد بي ثمن

در دهان تو و در ديده من گوهرهاست
که بدان فر و بهار در نبود در عمان

در حزم چو پيراني و در رزم چو قارن
در بزم چو قاآني و در عزم هلاکو

در تلاطم موج بحر و در تصاعد ابخره
در تراکم ابر و گرد و در تقاطر ماستي

ديوان محتشم کاشاني

سر در خطر تن در عنا دل در گروجان در بلا
فکر سلامت چون کند با اين ملامت ها کسي

در آفاقيم بي همتا ز لطف واحد يکتا
در استعداد من در شعر و در حکمت هم افلاطون

ديوان مسعود سعد سلمان

در هند چنويي نه و در حضرت غزنين
در دانش و در کوشش و گفتار و به کردار

در رزم فتح يابي و در بزم گنج بخش
در خشم عفو خويي و در کينه بردبار

در صدر چو خاقاني و در قدر چو هوشنگ
در عدل چو نوشروان در جنگ چو نوذر

چو نار در دل کفار و نور در مسجد
چو نور در دل ابرار و نار در قنديل

آن در هنر يگانه و آن در خرد تمام
آن در سخا مقدم و آن در نسب اصيل

چون ابر در بهاري و چون مهر در شرف
چون تيغ در نبردي و چون شير در عرين

در هر سپاسي سهم تو در هر دياري وهم تو
در هر زباني شکر تو در هر دلي پيمان تو

ديوان فيض کاشاني

يار بايد يار باشد در فراق و در وصال
نه بود در وصل يار و يار و در هجران جدا

دمبدم در هر قدم هوش دگر در سر در آر
آگهي در آگهي جو مست لايعقل مباش

ندانستم در اول بندگي عشقست و دين رندي
در آخر عمر را در عشق و در رندي قضا کردم