شماره ١٠٢
کو عشق که در غمزدگي نام بر آرم
نامي بمراد دل ناکام برآرم
بدخوي شوم روزي و اين جان غم انديش
از غمکده سينه بدنام برآرم
سر رشته زنار جهاني بکف آيد
يک رشته گر از پرده اسلام برآرم
گر روشني را ز برون افکنم از دل
خورشيد فلک را بسر بام برآرم
معشوق وقا دشمن و عيبست که در عشق
نا باخته هستي بوفا نام برآرم
از دام غم آزاد مشو کين دل عرفي
آهوي حرم نيست که از دام بر آرم