شماره ٢٠٢: قصد جفاها نکني ور بکني با دل من
قصد جفاها نکني ور بکني با دل من
وا دل من وا دل من وا دل من وا دل من
قصد کني بر تن من شاد شود دشمن من
وانگه از اين خسته شود يا دل تو يا دل من
واله و مجنون دل من خانه پرخون دل من
بهر تماشا چه شود رنجه شوي تا دل من
خورده شکرها دل من بسته کمرها دل من
وقت سحرها دل من رفته به هر جا دل من
مرده و زنده دل من گريه و خنده دل من
خواجه و بنده دل من از تو چو دريا دل من
اي شده استاد امين جز که در آتش منشين
گر چه چنين است و چنين هيچ مياسا دل من
سوي صلاح دل و دين آمده جبريل امين
در طلب نعمت جان بهر تقاضا دل من