شماره ٦٠: عاقبت اي جان فزا نشکيفتم
عاقبت اي جان فزا نشکيفتم
خشم رفتم بي شما نشکيفتم
در جدايي خواستم تا خو کنم
راستي گويم جدا نشکيفتم
کي شکيبد خود کهي از کهربا
کاهم و از کهربا نشکيفتم
هر جفاکش طالب روز وفاست
من جفاکش از وفا نشکيفتم
نرم نرمک گويدم بازآمدي
گويمش اي جان ما نشکيفتم
اي دل و اي جان و چشم روشنم
بي پناه توتيا نشکيفتم
بر سرم مي زد که ديدي تو سزا
ناسزايم ناسزا نشکيفتم
آزمودم مردگي و زندگي
در فنا و در بقا نشکيفتم
مطربا اين پرده گو بهر خدا
اي خدا و اي خدا نشکيفتم