شماره ٧١٢: خوش باش که هر که راز داند

خوش باش که هر که راز داند
داند که خوشي خوشي کشاند
شيرين چو شکر تو باش شاکر
شاکر هر دم شکر ستاند
شکر از شکرست آستين پر
تا بر سر شاکران فشاند
تلخش چو بنوشي و بخندي
در ذات تو تلخيي نماند
گويي که چگونه ام خوشم من
گويم ترشم دلت بماند
گويد که نهان مکن وليکن
در گوشم گو که کس نداند
در گوش تو حلقه وفا نيست
گوش تو به گوش ها رساند