شماره ٥١٧: بر سر خسته ات بيا دم نزع
بر سر خسته ات بيا دم نزع
تا ترا سر نهم بپا دم نزع
تا که جان را بپايت افشانم
قدمي رنجه کن بيا دم نزع
زندگي را ز سر دگر گيرم
پرسشي گر کني مرا دم نزع
آرزوي دل آن بود اي جان
که به بينم رخ ترا دم نزع
نفس باز پس به پيشت اگر
بسپارم خوشا خوشا دم نزع
پيشتر آئي ار دمي خوشتر
که ندارد اثر دوا دم نزع
تا نفس هست ذکر دوست کنم
(فيض) در خدمتست تا دم نزع