شماره ٣٣٦: زهر فراق نوشم تا کام من برآيد
زهر فراق نوشم تا کام من برآيد
بهر وصال کوشم تا جان ز تن برآيد
دل بر جفا نهادم تا ميتوان جفا کن
از جان کشم جفايت تا کام من برآيد
تخم وفات در جان کشتم که چون بميرم
شام وفا پس از مرگ از خاک من برآيد
گر بي وفاست معشوق کان وفاست عاشق
عاشق وفا کند تا از خويشتن برآيد
وقف تو کرده ام من جان و دل و سر و تن
در خدمتم سراپا تا جان ز تن برآيد
هر کو سفر گزيند تا مقصدي بيابد
بايد غريب گردد ز اهل و وطن برآيد
چون در سفر تو باشي صد جان فداي غربت
گر ره زني تو مقصود از راهزن بر آيد
در حضرتت برد (فيض) پيوسته ظن نيکو
انجاح هر مهمي از حسن و ظن برآيد