شماره ٩٥: گراني ار بدرون آيد از در جنت
گراني ار بدرون آيد از در جنت
برون روم ز در ديگر اي فلان همت
خيال قرب گرانان دلم گران دارد
چو جاي ديدن ايشان و کلفت صحبت
شود ز دور چو سنگين عمامه پيدا
نغوذ بالله از اين قوم فاقرؤا تبت
بسر ببسته و پيچيده حبلهاي مسد
برد ز حبلش حمالة الحطب غيرت
عمامهاي گران بر سر گران جانان
چو کوه بر سر کوهيست در دل الفت
از آن عمامه سنگين بسر نهد سنگين
که بر زمين بنشاند قراره کلفت
اگر عمامه سنگين گران بسر ننهند
ز جا گيرد و درآيد جهان همه وحشت
بمعني است گران چونکه بر دلست گران
تنش اگر چه سبک باشد از ره صورت
خدا ز شر گرانش نگاه ميدارد
کسي که خوي کند همچو (فيض) با خلوت