و او راست
اي رفته من از رفتن تو باغم ودردم
مردم زتو وزين قبل از شادي فردم
تا وصل ترا هجر تو اي ماه فرو خورد
دردي نشناسم که به صد باره نخوردم
از چهره تو بتکده بوده ست مرا چشم
امروز درين بتکده از آب به دردم
گويند کز آتش تبش و گرمي باشد
پس چون که من از آتش غم بادم سردم
يا دوست بگشتي تو از آن حال که بودي
من روزي ازين درد به صدبار بگردم
گه بامژه ترم گه بالب خشکم
گه با دل پرخونم گه با رخ زردم