شماره ١٧٦: هر زمان جوري ز خوبان مي کشم
هر زمان جوري ز خوبان مي کشم
هر نفس دردي ز دوران مي کشم
خون دل هر دم دگرگون مي خورم
جام غم هر شب دگرسان مي کشم
باز دست غم گريبانم گرفت
گرچه بر افلاک دامان مي کشم
جور دلدار و جفاي روزگار
گرچه دشوار است، آسان مي کشم
از پي عشق پري رخساره اي
زحمتي هر دم ز ديوان مي کشم
جور بين، کز دست دوران دم به دم
ساغر پر زهر هجران مي کشم
چون ننالم از جفاي ناکسان؟
کين همه بيداد ازيشان مي کشم
تا نبايد ديدنم روي رقيب
هر نفس سر در گريبان مي کشم
با خيال دوست همدم مي شوم
وز لب او آب حيوان مي کشم
تن چو سوزن کرده ام، تا روز و شب
مهر او در رشته جان مي کشم
نازنينا، ناز کن بر جان من
ناز تو چندان که بتوان مي کشم
از تو چيزي ديده ام ناگفتني
وين همه محنت پي آن مي کشم