شماره ٦٩: تشنه ام تا بکي آخر بده آبي ساقي

تشنه ام تا بکي آخر بده آبي ساقي
في حشاي اضطرمت نايرة الا شواق
عمر باقي بر صاحب نظران داني چيست
آنچه از باده دوشينه بماند باقي
عنت الورق علي قلقلة الاقداح
و لنا القرقف في بلبلة الاحداق
گر گل از گل بدمد بيدل جان افشانرا
صحف تکتب بالدمع علي الاوراق
ايکه هستي ز نظر غايب و حاضر در دل
في الکري طيفک ما غاب عن الآماق
تو اگر فتنه دور قمري نادر نيست
که به رخسار چو مه نادره آفاقي
گرچه روزي به نهايت رسد ايام بقا
في الهوي لا تتناهي طرق العشاق
سر براي تو که هم دردي و هم درماني
جان فداي تو که هم زهري و هم ترياقي
ان للمغرم في النشوة صحوا رفقا
لا تلوموا واعينوا زمرا لفساق
دلق از رق بمي لعل گرو کن خواجو
که مناسب نبود عاشقي و زراقي
جام مي گير که بر بام سماوات زنيم
علم مرشدي و نوبت به اسحاقي