شماره ٧٢٦: چو چشم خفته بگشودي ببستي خواب بيداران
چو چشم خفته بگشودي ببستي خواب بيداران
چو تاب طره بنمودي ببردي آب طراران
ترا بر اشک چون باران من گر خنده مي آيد
عجب نبود که در بستان بخندد غنچه از باران
چو فرهاد گرفتاران بگوشت مي رسد هرشب
چه باشد گر رسي روزي بفرياد گرفتاران
طبيب ار بيندت در خواب کز رخ پرده برداري
ز شوق چشم رنجورت بميرد پيش بيماران
الا اي شمع دلسوزان چراغ مجلس افروزان
بجبهت ماه مه رويان بطلعت شاه عياران
بقد سرو سرافرازان برخ صبح سحر خيزان
بخط شام سيه روزان بشکر نقل ميخواران
ز ما گر خرده ئي آمد بزرگي کن و زان بگذر
که آن بهتر که بر مستان ببخشايند هشياران
ز ارباب کرم لطفي و راي آن نمي باشد
که ذيل عفو مي پوشند بر جرم گنه کاران
کسي حال شبم داند که چون من روز گرداند
تو خفته مست با شاهد چه داني حال بيداران
بقول دشمن ار پيچم عنان از دوست بي دينم
که ترک دوستي کفرست در دين وفاداران
بگو اي پير فرزانه که شاگردان ميخانه
برون آرند خواجو را بدوش از کوي خماران