شماره ١٢٢: شعاع چشمه مهر از فروغ رخسارست
شعاع چشمه مهر از فروغ رخسارست
شراب نوشگوار از لب شکر بارست
کمند عنبري از چنين زلف دلبندست
فروغ مشتري از عکس روي دلدارست
نواي نغمه مرغ از سرود رود زنست
شميم باغ بهشت از نسيم گلزارست
چه منزلست مگر بوستان فردوسست
چه قافله ست مگر کاروان تاتارست
چه لعبتست که از مهر ماه رخسارش
چو تار طره او روز من شب تارست
بسرسري سر زلفش کجا بدست آيد
چو سر ز دست برون شد چه جاي دستارست
تو يوسفي که فداي تو باد جان عزيز
بيا که جان عزيز منت خريدارست
بنقش روي تو هر آدمي که دل ندهد
من آدميش نگويم که نقش ديوارست
چو چشم مست ترا عين فتنه مي بينم
چگونه چشم تو در خواب و فتنه بيدارست
درون کعبه عبادت چه سود خواجو را
که او ملازم دردي کشان خمارست
عجب مدار ز انفاس عنبرآميزش
که آن شمامه ئي از طبله هاي عطارست