شماره ١٨١: آمد نفس صبح و سلامت نرسانيد
آمد نفس صبح و سلامت نرسانيد
بوي تو نياورد و پيامت نرسانيد
يا تو به دم صبح سلامي نسپردي
يا صبح دم از رشک سلامت نرسانيد
من نامه نوشتم به کبوتر بسپردم
چه سود که بختم سوي بامت نرسانيد
باد آمد و بگسست هوا را زره ابر
بوي زره غاليه فامت نرسانيد
بر باد سپردم دل و جان تا به تو آرد
زين هر دو ندانم که کدامت نرسانيد
عمري است که چون خاک جگر تشنه عشقم
و ايام به من جرعه جامت نرسانيد
مرغي است دلم طرفه که بر دام تو زد عشق
خود عشق چنين مرغ به دامت نرسانيد
خاقاني ازين طالع خود کام چه جوئي
کو چاشني کام به کامت نرسانيد
نايافتن کام دلت کام دل توست
پس شکر کن از عشق که کامت نرسانيد